پیش بینی انگیزه پیشرفت بر اساس خود کارآمدی و شادکامی و پنج عامل بزرگ شخصیت در دانش آموزان دختر

لیلی حافظ الکتب چکیده در این پژوهش به منظور پیش بینی انگیزه پیشرفت بر اساس خود کارآمدی و شادکامی و پنج عامل بزرگ شخصیت از تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر سال سوم دبیرستان های دولتی شهر تهران بوده است. حجم گروه نمونه، براساس تعداد پارامترهای مورد مطالعه، معادل 320 نفر برآورد و با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شد. افراد گروه نمونه چهار پرسش نامه، شامل: پرسش نامۀ پنج عاملی شخصیت مک کری و کاستا (neo)، پرسش نامۀ شادکامی آکسفورد (ohi)، پرسش نامۀ انگیزۀ پیشرفت هرمنس (amt) و پرسش نامۀ خودکارآمدی شرر را به طور هم زمان تکمیل کردند. نتایج نشان داد انگیزۀ پیشرفت به وسیلۀ شادکامی و خودکارآمدی قابل پیش بینی است و این دو متغیر می توانند، 53 درصد از واریانس انگیزش پیشرفت را تبیین نمایند همچنین انگیزۀ پیشرفت را می توان به وسیلۀ صفات شخصیتی(برونگرایی،وظیفه شناسی ،بازبودن نسبت به تجربه)پیش بینی کرد. بر این اساس این سه متغیر شخصیتی به تنهایی می توانند، 24 درصد از واریانس انگیزه پیشرفت را تبیین نمایند کلید واژه ها: انگیزۀ پیشرفت، خودکارآمدی، شادکامی، ویژگی های شخصیت.